NUNİŞİM

Nunişimin dünyaya merhaba dediği an.heyecanla onun dünyaya geleyeceyini bekliyorduk.yine birgün kızkardeşimle doktora gittik doktor bana çocugun nefes almadıgını söyledi o an yıkıldım bir an öleceyini düşündüm artık zamanı gelmişti dogumun dogum gerçekleşti kızımı kucagıma almanın heyecanını yaşıyordum ancak o anı yaşayamadım cünkü kızım nefes almakta zorlanıyordu çünkü dogumu erken geçekleşmişti nunişimi kuveze aldılar onu sadece uzaktan izleye biliyordum nihayet taburcu oluyorduk kızıma kavuşucaktım ama istediyim yine olmadı doktor nunişin biraz daha hastanede kalıcağını söyledi ne yani ben onu bırakıp evemi dönecektim böyle birşey olamazdı gitmek istemedim kızımın yanındakalmalıydım taki doktorun bana söz vermesine kadar bana gelip onu kucagıma alıcağıma dair söz vermişti ben ona güvenip eve gittim uyudummu hayır uyuyamazdım nuniş ordaydı nasıl uyurdum sabahı iple cektim ve nihayetinde sabah oldu kızıma kauştum kucağıma aldım doya doya kokladım öptüm ben nunişimi çok ama çok seviyorum o benim aşkım.